Μην πας σ' αυτό το ραντεβού. Εκείνο το απόγευμα του Απρίλη. Στα «400 χτυπήματα». Μην πας.

Θα καταλάβεις ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος. Θα σου το πει η ραχοκοκαλιά σου που ανατρίχιασε, το στομάχι σου που έφτασε σφιγμένο ως το στήθος. Μην πας.

Κι ας σε φωνάζουν οι νεραντζιές απ' το παράθυρο. (Ποιος να 'ναι αυτός που σκέφτηκε τις νεραντζιές. Χαθήκαν άλλα πιο διακριτικά δεντράκια;) Μείνε στο σπίτι. Πιες μια μπύρα. Κάτσε φρόνιμα.

Ή μάλλον πήγαινε. Αν θες να μάθεις τι σημαίνει ευτυχία, για λίγο μόνο, πήγαινε. (Άλλοι δεν τη γνωρίσανε ποτέ). Αλλά να ξέρεις πως θα περάσεις όλη σου την υπόλοιπη ζωή, στη θλίψη. Γιατί κανείς δε ζει στη δυστυχία περισσότερο, από αυτόν που νόμισε πως ήταν ευτυχής μα τον γελάσανε.