Αγαπητέ μου εαυτέ,

Θα είμαι σύντομος, λιτός. Τα πολλά τα λόγια είναι φτώχεια. Φαντάζομαι ότι το ξέρεις αυτό πολύ καλά. Ο καλός Θεός μου έδωσε μια ευκαιρία. Στέλνει το γράμμα αυτό την Καθαρά Δευτέρα του έτους 2005, λίγο πριν φύγεις για να σπουδάσεις στα Ιωάννινα. Θέλω να πάρεις μια σημαντική απόφαση, να κάνεις μια θυσία…

Μη φύγεις. Γιατί; Γιατί ήταν εκείνη η εποχή που άρχιζε η αρρώστια της. Αν μείνεις, θα προλάβεις τα χειρότερα, η θεραπεία θα είναι επιτυχής. Ναι. Ξέρω. Είναι πολύ βαρύ αυτό που ζητάω, αλλά ξέρεις… Στη Νοσηλευτική, αλλά και στην ανιδιοτελή αγάπη, πρέπει να θυσιάζεις αυτό που αγαπάς για να σώσεις αυτό που αγαπάς πιο πολύ. Και εσύ, ξέρεις να αγαπάς. Το ξέρω. Το έμαθες από εκείνη.