Τον πέτυχα στην Τενερίφη, κι όμως γίνεται ένας Βούλγαρος να φτάσει στα Κανάρια Νησιά. Λέει το τζατζίκι ταρατόρ και την τυρόπιτα μπάνιτσα.

Του πήρα παγωτό και ακούσαμε Τζαμαϊκανούς να παίζουν ρέγκε στην πλατεία. Πήρε την κιθάρα του και μου έκανε καντάδα με Oasis. Και το είχα γράψει στο ημερολόγιο, ότι θέλω να τα ‘χω με μουσικό.

Μη κοιτάς πίσω με θυμό, μου τραγούδησε, αν και ετεροχρονισμένα. Μόνο δεκατριών ήμουν, τι να θυμώσω; Ήθελα μουσικό, ήταν και σγουρομάλλης.

Το ημερολόγιο είναι ακόμα κάπου μέσα στο δωμάτιο, αλλά μετά έμαθα, δεν τσεκάρει άλλα κουτάκια. Παίζω το λυπητερό μου βιολί ανάμεσα στον δείκτη και τον αντίχειρα και τραγουδάω στην έφηβη:

“So Sally can wait, she knows it’s too late as we’re walking on by”.