Ο ήλιος αντιφέγγιζε πίσω από τα ψηλά κτίρια της πλατείας. Η ζέστη καταλάγιαζε. Σε μια απόμερη γωνία, η ορειχάλκινη προτομή του ξεχασμένου ήρωα στέκεται ασβεστωμένη από τις κουτσουλιές των περιστεριών· κάποιες, σαν λευκά, πετρωμένα δάκρυα, μαλακώνουν την αυστηρότητα του λιπόσαρκου προσώπου.

Στηριγμένος στη μαρμάρινη βάση του μνημείου, ο μελαψός νεαρός, με βλέμμα απλανές ταξιδεύει πίσω στο χρόνο. Η αυλή του πατρικού. Το παιχνίδι με την μικρότερη αδελφή. Τα ξένοιαστα, παιδικά γέλια. Η πρώτη βόμβα. Το αίμα. Ο πανικός. Ο δρόμος. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι δουλέμποροι. Οι αποδράσεις. Το κυνηγητό. Οι ανταριασμένες θάλασσες· κι άλλα στρατόπεδα, κι άλλο κυνηγητό.

Μέσα στο σούρουπο, η πλαδαρή φιγούρα του μουστερή που κοντοζυγώνει, τον επαναφέρει στην πραγματικότητα· εδώ που το ανθρώπινο κρέας πουλιέται κι αγοράζεται κοψοχρονιά.