Σαν ερχόταν η Άνοιξη και η φύση ξυπνούσε από τη λήθη του χειμώνα, όλα ζωντάνευαν μαγικά σ' αυτό το δάσος. Ανυπομονούσε γι' αυτή τη στιγμή και σαν έφτανε η ώρα, έκλεινε τα μάτια της και πετούσε σαν αερικό ανάμεσα στις σκιές των δέντρων. Μαρτυρούσε στις νεράιδες το μυστικό της...

«Αχ και να έβρισκα τη μαγική δρακολίμνη Νιρηίδα, θα ήταν φανταστικό».

Και η νεράιδα κάθε φορά χαμογελούσε με τον ενθουσιασμό που είχε αυτό το κορίτσι μέσα του. Εκείνη τη μέρα αποφάσισε να της κάνει το πιο όμορφο δώρο. Έσκυψε και άφησε στα χέρια του κοριτσιού μια μαγική πένα, που έλαμπε από τη νεραϊδόσκονη.

«Και αν δεν βρεις αυτό που αναζητάς, μ’ αυτή τη μαγική πένα μπορείς να δημιουργήσεις μια ιστορία γι’ αυτήν».