Έκλεισε το ακουστικό. Σχεδόν άκουσε το πάτημα ενός κουμπιού, κάπου πίσω απ’ τον αυχένα της. Σηκώθηκε μεθοδικά και έσπρωξε την καρέκλα πίσω απ’ το γραφείο. Ο συνάδελφός της στεκόταν παγωμένος. Του χαμογέλασε ζεστά προσπερνώντας τον. Τελευταία στιγμή του ακούμπησε τον ώμο.

«Μπορείς και μόνος σου» είπε. Έφτασε έξω απ’ την πόρτα του αφεντικού. Ύψωσε το μεσαίο δάχτυλο. «Βγαλ’ τα πέρα μόνος σου» ψιθύρισε. Αυτός, την κοιτούσε ακόμα με το ακουστικό στο χέρι. Πλησίασε την έξοδο. Κοιτάζοντας στα μάτια την κυρία της υποδοχής, είπε «Αν με ψάξει κανείς, παραιτήθηκα».

Διασχίζοντας το πάρκινγκ μάζεψε όσο φως μπορούσε. Μπήκε στο αυτοκίνητο. Έβαλε ζώνη, γύρισε το κλειδί, κατέβασε το παράθυρο, δυνάμωσε τη μουσική. Το κουμπί πίσω απ’ τον αυχένα είχε επανέλθει. «Πάμε γι’ άλλα» ψιθύρισε.