Μέσα στην ησυχία της καραντίνας γνώρισε τη γειτόνισσά του. Ή μάλλον άκουσε. Μεσοτοιχία, τα χαλάκια της εξώπορτας ακουμπούσαν.

Άρχισε να ακολουθεί το πρόγραμμά της. Μετά τη δουλειά μαγειρική. Απόγευμα γυμναστική –βαθιά καθίσματα αυτή, έλξεις αυτός. Τα βράδια έβλεπε τις ίδιες ταινίες, να τη νιώθει κοντά του, αν κι ο καθείς ήταν στο δικό του βαθουλωμένο από την πολυχρησία καναπέ.

Πρωτοχρονιά θα της χτυπήσει το κουδούνι, να φάνε μαζί, να ξορκίσουν τη μοναξιά του προηγούμενου έτους. Κοτόπουλο με πορτοκάλι στο φούρνο, η δική του προσφορά στο γεύμα. Χάιδεψε τα πυκνά του γένια και καμάρωσε τους καλοσχηματισμένους του δικεφάλους –το μονόζυγο είχε κάνει δουλειά. Ένα βραχνό κουδούνισμα διέκοψε το ναρκισσιστικό ρεμβασμό του.

Ένα κατακόκκινο χαμόγελο από το απέναντι χαλάκι του ευχόταν καλή χρονιά.