Το κουρασμένο σώμα του πάλευε για να κρατηθεί στον αέρα. Χτυπήθηκε, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να του στερήσει την θέληση για ζωή, αυτή την αρχέγονη δίψα για επιβίωση. Τα πλουμιστά χρυσοκόκκινα φτερά του χτυπούσαν με δύναμη τον άνεμο με προορισμό την επιβίωση.

Οι αιώνιοι κυνηγοί του κατάφεραν το έργο τους, αλλά δεν επωμίστηκαν τους καρπούς του. Το μακάριο μυστικό του θα έμενε μαζί του, αλλά για πόσο ακόμα; Η τελική ευθεία είχε οριστεί, ο προορισμός ήταν μπροστά του. Με μια ομαλή κίνηση άφησε το σώμα του να πέσει και έτσι απλά μετατράπηκε σε ένα σωρό από στάχτες. Μέσα από την δίνη και από την καπνιά ένα στρόγγυλο αυγό ξεπρόβαλε και η αρχή του νέου φοίνικα γεννήθηκε από ένα τέλος.