Η Κλοκρό άλλαξε πλευρό προσπαθώντας να βολευτεί μέσα στο στομάχι του δράκου. Δεν ήταν εύκολο με όλα τα σκουπίδια που κατάπινε ο τρισκατάρατος σαβουροφάγης. Όποτε ξεφυσούσε την φλόγα του, έφταναν στο στομάχι πυρακτωμένα κάρβουνα που έδιναν έναν σχεδόν ειδυλλιακό φωτισμό και αρκετή ζέστη για να αντέχεται η βρωμερή υγρασία.

Άκουγε πνιχτά τους ιππότες απέξω, τις ιαχές και τις στριγκές τσιρίδες που ακολουθούσαν. Μετά γέμισε το στομάχι πιατάκια πανοπλίας με μπιφτέκια να τσιρτσιρίζουν πάνω τους ευωδιαστά. Μάζεψε με την τσιμπίδα της τρία πυρακτωμένα κάρβουνα, τα έβαλε μέσα σε μια περικεφαλαία και τοποθέτησε από πάνω της το τσαγερό. Ένα ζεστό αφέψημα ήταν ό,τι πρέπει για να χαλαρώσει μετά το πατιρντί που είχε προηγηθεί.

«Κατάπιε και κανέναν αμάσητο, βαρέθηκα μόνη μου» φώναξε, του κάκου.